Je was drie jaar oud toen Bo onderdeel van ons gezin werd. Samen hebben we Bo uit een nest van 5 uitgezocht. Vanaf het begin waren jullie dikke vrienden. Ons voornemen om Bo uit de slaapkamers te weren, sneuvelde vrij snel en hij was dan ook altijd ’s ochtends aan het voeteneinde van jouw bed te vinden. Voordat je vier werd, startten we de dag met een ommetje met Bo. Lekker even uitwaaien en wakker worden. Deze dagelijkse wandeling verplaatste zich naar de middag toen je elke dag naar de basisschool ging. Direct na school werd er gewandeld met Bo. En tijdens deze wandelingen kregen we te horen wat je allemaal had geleerd. Een paar jaar later, toen je zelfstandiger werd, maakte je deze wandelingen in je eentje of met vrienden. Ook op momenten dat je het moeilijk had en geen behoefte had aan mensen om je heen, zocht je Bo op. Dan trokken jullie je terug op jouw kamer, lekker tegen elkaar aan, en luisterde je naar muziek of las je een boek. Bo bood jou steun zonder woorden en hij voelde het heel goed aan als je een knuffel nodig had.